Max is 15 jaar en doet alles wat een gewone 15 jarige jongen doet; gaat naar de middelbare school, zit op voetbal, heeft leuke vrienden, is lekker aan het puberen en…..is verliefd. Die verliefdheid zit hem alleen een beetje dwars. Hij is namelijk verliefd op een jongen. Dat is niet goed…toch? Want op het voetbalveld en op school wordt het woord homo alleen maar gebruikt als scheldwoord. Homo wil en moet je dan ook niet zijn, zeker niet als 15 jarige puber. Max wil dus niet verliefd zijn op een jongen en is van plan gewoon verliefd te worden op een meisje, dat moet hem vast gaan lukken.
Vaak heb je zelf niet door dat sommige woorden kwetsend kunnen zijn voor anderen. Zonder dat het je intentie is sluit je mensen uit en kwets je ze. Zo ook Max. Het woord homo is het meest gebruikte scheldwoord op het sportveld blijkt uit recent onderzoek in de sport. Je bent een homo als je niet hard genoeg loopt, een slechte pass geeft of als je je aanstelt. Kortom, van kleins af aan leer je op het sportveld dat homo een negatief woord is. Max heeft dus een probleem. Hij wil leuk gevonden worden, wil niet ‘anders’ zijn maar gewoon een 15 jarige jongen. Max probeert dan ook verliefd te worden op meisjes, kleed zich exact hetzelfde als zijn teamgenootjes en doet alleen maar ‘stoere jongens dingen’. Na een jaar van dit kameleon gedrag is Max niet meer de vrolijke, open jongen die hij was. Hij heeft eigenlijk ook geen zin meer om te voetballen, hij ziet er steeds meer tegenop om naar trainingen en wedstrijden te gaan.
Op de voetbalvereniging van Max geven ze in het nieuwe seizoen aandacht aan homoacceptatie in het voetbal. De vereniging stelt een vertrouwenscontactpersoon aan en alle trainers voeren met hun jeugdteam gesprekken aan het begin van het seizoen over ‘anders zijn’ en het gebruik van het woord ‘homo’. De vereniging ziet dit als een goed en laagdrempelig begin om homoacceptatie bespreekbaar te maken. Zo heeft het team van Max dit gesprek ook. In eerste instantie voelt Max zich heel ongemakkelijk want zijn teamgenoten zijn erg lacherig en Max voelt zich hierdoor opgelaten. Aan het eind van het gesprek heeft het team afspraken gemaakt over hoe ze met elkaar om willen gaan en dat ze het woord homo niet meer gebruiken als scheldwoord. Niet omdat het moet van de trainer, maar omdat ze begrijpen dat je er mensen mee kwetst. En als teamspeler wil je dat natuurlijk niet. Een week later heeft Max contact gezocht met zijn trainer en de vertrouwenspersoon van de vereniging. Hij vertelt hen in vertrouwen dat hij op jongens valt en dat hij niet weet hoe hij dit moet vertellen aan zijn team, maat dit wel wil. De trainer heeft met Max afgesproken dat hij een team bbq bij hem thuis organiseert om samen met het team het seizoen te openen. Tijdens deze bbq hebben ze afgesproken dat Max gaat vertellen dat hij op jongens valt. In een veilige omgeving zonder tussenkomst van anderen. Max heeft al zijn moed bij elkaar geraapt en vertelt het zijn team. Iedereen luistert, reageert en stelt vragen; zo ontstaat er een open sfeer waarin alles bespreekbaar is. Het is een fijne avond en het team kent elkaar weer beter en weet dat ze alles tegen elkaar kunnen zeggen. Max is erg opgelucht en kan zichzelf weer zijn en speelt veel beter dan voorheen, maar vooral met veel meer plezier. Of ze dit seizoen kampioen worden of degraderen, een ding is zeker; het is een hecht team!
Er zijn in Nederland verschillende stichtingen en organisaties die veel kunnen betekenen om verenigingen te helpen om ervoor te zorgen dat iedereen veilig kan sporten en zichzelf kan en mag zijn. Zo is er de John Blankenstein Foundation, het programma naar een Veiliger Sportklimaat en diverse sportbonden ondersteunen verenigingen om dit onderwerp bespreekbaar te maken. Zo heeft de KNHB onlangs de campagne ‘Hockey voor iedereen’ gelanceerd waarvan ik de projectleider mocht zijn. Deze campagne maakt diversiteit, waaronder homoacceptatie, bespreekbaar. De KNHB wil met deze campagne benadrukken dat hockey voor iedereen is, ongeacht achtergrond, geslacht, religie, huidskleur of seksuele voorkeur. Jezelf kunnen zijn, het beste uit jezelf halen en vooral plezier hebben in hockey. Dat is wat iedereen wil. Het filmportret van hockeyer Pepijn Keppel geeft deze gedachte precies weer.
Weet jij als vereniging, bond, instantie of bedrijf niet hoe je onzichtbare uitsluiting zoals homoacceptatie bespreekbaar kan maken, maar wil je dat wel? Worden er mensen uitgesloten binnen jouw groep, bedrijf of samenleving en weet je niet hoe je dit kunt aanpakken? Wil je dat iedereen in jouw organisatie zichzelf kan zijn? Kijk op www.tvantienen.nl en neem contact met mij op, dan kunnen we samen kijken wat de mogelijkheden zijn.
Reactie schrijven